Jaskinia Behemota - pierwszy polski wortal o Heroes of Might and Magic oraz fantasy

Kronikarz Sanctum siedział w swoim prywatnym gabinecie na wysłużonym fotelu i palił fajkę, kiedy ktoś energicznie zapukał do jego drzwi. Zanim mag zdołał odpowiedzieć, że prosi gościa do wewnątrz, klamka przeskoczyła i drzwi się rozwarły ukazując Archiego w jego letnim, krótko rękawkowym stroju.
- Dzień dobry! – gnoll głośno się przywitał, szczerząc w swój radosny sposób i nawijał – mam wspaniałe wieści, otóż stęchlizna wywietrzała z naszej kancelarii! Konwent za pasem - wpis jest... I w ogóle! Oprócz tego, będę mieć dostęp za kulisy Oberży, co zapewni materiał na nowe notki! Czternastolecie niedługo, pracy co niemiara – nie mógł skończyć relacjonowania tego, co mu się ostatnio przytrafiło, a Kronikarz tylko słuchał i uśmiechał się pod nosem – jak ja się cieszę...
- Architectusie – zaczął mag, a jego twarz przybrała barwę pełną powagi.
- Tak? – gnoll górski wreszcie się zatrzymał ze swoim monologiem.
- Zapewne domyślałeś się, że kiedyś nadejdzie moment – jego uśmiech powrócił, tym razem szeroki – w którym będę zmuszony przekazać stery swojego dzieła komuś mającemu lepszy kontakt z "jaskiniową młodzieżą" – kontynuował Kronikarz.
- Mentorze... – odebrało gnollowi mowę. Bez ładu błądził spojrzeniem po uśmiechniętej twarzy Kronikarza. Oczy Architectusa najzwyczajniej w świecie drżały - wiedziałem, że kiedyś to nastąpi, lecz nie przypuszczałem... Zero przygotowań... – plątał się w swoich słowach.
- Zaczynasz zarządzanie sam, tak jak ja kilka lat temu. Wszystko, co potrzebujesz, masz tu – wskazał głowę – i tu – pokazał ręce – bez obaw - nie mam dwustu lat, by mówić, że jestem stary. Teraz będę mógł wreszcie nieco odpocząć – powstał ze swojego fotela, okrążył biurko, następnie skierował swoje kroki w stronę szafy, by ją otworzyć i po coś sięgnąć – usiądź. Zagramy w szachy – podsumował. Architectus dopiero teraz zauważył stos świeżych, niezapisanych pergaminów, więc przed usiądzeniem spytał z zaciekawieniem:
- Szykujesz coś, Mentorze?
- Pożegnalny "prezent" – roześmiał się serdecznie, by po chwili wyciągnąć pudełko z szachami.
Kronikarskie dominium doczeka się drobnego przemeblowania przez nieubłagane zmiany, które dosięgły nawet te, niewzruszone komnaty, pełne skrupulatnie spisywanych wspomnień i zapisków wielu Jaskiniowców. Sanctum przekazuje następnej osobie funkcję głównego kronikarza Jaskini, zachowując swój tytuł, zgodnie z jaskiniową tradycją. Tak się złożyło, że na moje ręce. Dziękuję mu za dzielenie się zawiłościami tego fachu oraz za krocie cierpliwie składanych mi wyjaśnień. Z pewnością nie są one ostatnie. Zacząłem się oswajać z myślą, że nie jedną noc spędzę z nosem między starymi księgami, w kancelarii jaskiniowych annałów, jednak zaszczytne miejsce Maga, jakim jest fotel ciosany na zamówienie z drewna wiązu, pozostawiam w tym samym miejscu co był, gdyż coś mi się zdaje, że Kronikarz będzie zaglądać tu jeszcze częściej. A w razie każdych odwiedzin, gotowe miejsce będzie czekać. Proszę, abyście od dnia dzisiejszego formalne sprawy dotyczące Kroniki kierowali do mnie – osobiście, bądź za pośrednictwem posłańców.