Jaskinia Behemota - pierwszy polski wortal o Heroes of Might and Magic oraz fantasy

Dziś, moi drodzy, wypada doroczne Święto Osady. Rok ten jest także o tyle szczególny, że mija okrągłe 5 lat od chwili, kiedy czcigodny Bard WWalker zakończył budowę powołując w ten sposób naszą Osadę „Pazur Behemota” do istnienia. Moja pamięć nie sięga tak daleko, a żyję w Osadzie od bardzo dawna. Początki Osady możecie zobaczyć spoglądając w Zwierciadło Czasu.
Były to dobre czasy dla naszej społeczności. Życie kwitło, co jakiś czas przybywali nowi pisarze mający aspiracje zostać Osadowymi Minstrelami. Także Ci uznani publikowali nowe rozdziały swoich dzieł. Do dziś możemy podziwiać tę spuściznę literacką w Gmachu Biblioteki Osady, gdzie jest zgromadzona i starannie przechowywana. Jest tam jeszcze wiele półek pustych, czekających na nowe dzieła, które każdy Osadnik, pragnący podzielić się swoją twórczością z szerszym gronem czytelników może tam umieścić. Zachęcam do tego najserdeczniej.
Gorące Dysputy i Wieczorne Bajania także prosperowały znakomicie.
Czas szedł do przodu. Wiele rzeczy się wydarzyło. Dzisiejsza Osada, choć zbudowana w tym samym duchu, co dawna, jest już zupełnie inna. Choćby wygląd samej mapy.
Święto Osady to dobry czas na wyrażenie wdzięczności.
W tym miejscu chciałbym złożyć gorące podziękowania Darkenie za projekt mapki i za trud jaki włożyła w jego wykonanie. Dziękuje także w sposób szczególny Kasztelanowi Crazy’emu. Gdyby nie jego zapał i wiara w odbudowę Osady zapewne nie byłoby teraz tego święta. Dziękuje także wszystkim, którzy włożyli swój trud i czas w to, by Osada istniała i stawała się coraz piękniejsza – opiekunom stolików w Gorących Dysputach, oberżystom Oberży pod Rozbrykanym Ogrem, opiekunce Galerii Osadowej, Misternych Rękopisów, szefowi Gildii Łowców Przygód. Jeśli ktoś czuje się pominięty to serdecznie przepraszam. Pamięć liszów, choć dobra, jednak dziury ma.
Dziękuje wreszcie wszystkim Osadnikom za to, że jesteście. Każda strona żyje tak długo, jak długo odwiedzają ją jej sympatycy. Żywię przekonanie, że Osada będzie żyła jeszcze dość długo. To tylko od nas zależy.
Wznieśmy puchary za Osadę!