Jaskinia Behemota - pierwszy polski wortal o Heroes of Might and Magic oraz fantasy

Nuk czuł się nieswojo. W końcu nie każdy ma szansę prowadzić Galę Gerontów i przyznawać sobie samemu awans, prawda? Atmosfera napięcia i oczekiwania, wypełniająca dźwiękoszczelny green room Sali Chwały, nie ułatwiała zebrania myśli podczas ostatnich przygotowań. Odświętną szatę Straży udało się łatwo naprawić zaklęciem, ale mag wiedział, że czegoś jeszcze brakuje… Grobowe milczenie przerwało wejście Tullusiona:
- Wszystko gotowe, Komendancie, możemy zaczynać.
Przyszli Geronci zdążyli już ustawić się przy dębowych wrotach, dzielących ich od wiecznej glorii i, co oczywiście mniej ważne, nielichej emerytury. Drzwi głośno zaskrzypiały, ukazując oczom znamienitych gości srebrzystą poświatę historycznej już komnaty. W tym momencie Nuk rozwiązał zagadkę brakującego elementu. Gdy wstąpił na trybunę, na jego głowie zmaterializowała się czapka ze srebrnym kluczem – symbolem Pretorii. Teraz mogła już przemówić historia…
Pozwólcie, że pokrótce przybliżę Wam sylwetki dzisiejszych awansowanych:
Phaere - mroczna elfka o zręcznym ołówku i nieco złośliwym usposobieniu. Miejscem, które od lat darzy szczególnym i wiernym uczuciem jest Osada 'Pazur Behemota', gdzie w Mistycznych Obrazach odnaleźć można jej dzieła.
DevilOkO - wielkim miłośnik H3 z WOGiem. Wyznaje zasadę, że milczenie jest złotem i dlatego jest mało aktywny, ale gdy już coś napisze, jego posty dużo wnoszą do dyskusji. Uczestnik kilku ballad RPG. Najbardziej znany z tłumaczeń w Heroeslandzie - Linkowni oraz dziale WOG.
Hardack: Siwy ifryt siedział spokojnie w starym bujanym fotelu popalając krasnoludzką fajkę i wspominał piękny okres kiedy to jako Pretorianin surowym okiem patrzył na nowych rekrutów oraz przeglądał mapy stworzone przez niedoszłych kartografów.
- Ach już tyle lat minęło a mimo to ktoś jeszcze pamięta o starym poczciwym ifrycie które lata swej świetności poświęcił tej krainie...
Ogniste łzy szczęścia spływały po policzkach starego ifryta.
Hobbit - jego włochate stopy przez tyle lat zostawiły swój ślad w niejednym zakątku Jaskini; twórca wielu kontrowersyjnych obrazów hołubionych i krytykowanych zarazem; recenzent i krytyk muzyczny Czasu Imperium; aktywny i dobrze znany użytkownik Ogniska.
Nuk – półelfi mag, dla którego Jaskinia była domem od lat wczesnomłodzieńczych. Pierwsze prace wykonywał w dziale HV, później trafił do Heroldii Imperialnej, ale najwięcej serca włożył w Pretorię, której obecnie przewodzi jako Komendant Straży. Gwardzista, Osadnik, redaktor, konwentowicz – to tylko niektóre z jego dotychczasowych ról, a lista ta z pewnością nie jest jeszcze zamknięta.
Gratuluję wszystkim awansowanym, niech służą przykładem i radą młodym Jaskiniowcom!